وقتی ثبات وضعیتی به چالش کشیده می شود و یا کاری پیچیده تر می شود، اسپاستیسیتی اغلب افزایش می یابد. اسپاستیسیتی همچنین می تواند در شب افزایش یافته و باعث اختلال در خواب و در نتیجه خستگی در روز شود.[  ۱  ] اسپاستیسیتی با محرکهای مضری مانند مثانه یا روده بزرگ پر، عفونت، سنگ کلیه یا مثانه، شکستگی استخوان، درجه حرارت بسیار بالای فیزیولوژیکی یا محیطی، سایر عوامل استرس زای فیزیولوژیکی، قاعدگی، لباس تنگ و برخی از درمان های پزشکی همراه است.[  ۱  ]

اسپاستیسیتی جزئی، نیازی به درمان ندارد. در واقع، برخی از موارد اسپاسم عضلانی ممکن است مفید باشند. به عنوان مثال، اسپاستیسیتی در اندام تحتانی ممکن است از ادم و گرفتگی عمقی سیاهرگی در افرادی که فلج نیمه تحتانی بدن دارند, جلوگیری کند. [  ۱  ] اسپاستیسیتی در عضله باز کننده ممکن است به ایستادن برای جابه‌جایی و حرکت افرادی کمک کند که کنترل حرکتی ارادی در آنها بسیار ضعیف بوده و اجازه این فعالیتها را          نمی دهد.[  ۱  ] اسپاستیسیتی و گرفتگی عضلات معمولاً با داروها، درمان فیزیکی و کاردرمانی، برطرف می شوند. از آنجا که اسپاستیسیتی از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است، باید به صورت انفرادی و از طریق همکاری صحیح بین فرد مبتلا به ام اس و تیم مراقبت های سلامتی وی مدیریت شود.[  ۲  ]

اسپاستیسیتی درمان نشده ممکن است منجر به بروز موارد زیرگردد:[  ۱  ]