پیشرفت زوال شناختی در ام اس با گذشت زمان متغیر است و هنوز مشخص نیست که چرا برخی بیماران از نظر شناختی برگشت پذیرهستند در حالی که در سایر بیماران در مدت زمان کوتاهی زوال می یابند. شیوع برگشت پذیری شناخت در ام اس ممکن است تنوع را در بیماران از نظرزوال شناخت توضیح دهد و چنین برگشت پذیری ممکن است نشان دهنده فعالیت کم بیماری یا حتی خوش خیم بودن آن و یا توانایی بهبودی در طی روند فعال بیماری باشد.[  ۲  ]

افزایش ناتوانی عصبی مرتبط با عملکرد شناخت پایین، نشان می دهد که عملکرد شناخت یک ویژگی بالینی جدایی ناپذیر از ام اس بوده و به طور مستقیم با ناتوانی عصبی مرتبط است.[  ۲  ]

غنی سازی فکری مادام العمر (که با تحصیلات یا دانش واژگان سنجیده می شود) تأثیر منفی بیماری مغزی بر روی شناخت راکاهش می دهد، به طوری که افراد با غنی سازی بیشتر قبل از اینکه دچار اختلال شناخت یا زوال عقل شوند، قادر به مقاومت در برابر آسیب های عصبی شدیدتر هستند.[  ۳  ] هنگامی که پردازش عصبی-شناختی به واسطه بیماری مغز به چالش کشیده می شود، افرادی که دارای کارآیی مغزی بیشتری قبل از بیماری خود بوده اند، بدون اینکه دچار اختلال شناختی شوند، قادر به مقاومت در برابر چالش های عصبی- شناختی اکتسابی می باشند.[  ۳  ]

پیشرفت آموزشی در واقع اثر منفی پلاک های عصبی و آمیلوئید فیبریلار β را بر روی شناخت کاهش می دهد و دانش واژگان اثر منفی کوچک شدن مغز را بر کارایی شناختی در بیماران ام اس را کم می کند.[  ۳  ]