نقص کنترل وضعیت بدنی را نمی توان به طور موثری با مداخلات دارویی کنترل کرد، زیرا هنوز هیچ دارویی برای بهبود تعادل وجود ندارد.علاوه بر این، برخی از داروهایی که به طور گسترده دربیماریهای عصبی استفاده می شوند، ممکن است راه رفتن و تعادل بیماران مبتلا به ام اس را بدتر کنند، که شامل داروهای ضد افسردگی (مهارکننده انتخابی جذب مجدد سروتونین و سروتونین و نور اپینفرین)، داروهای شل کننده عضلانی با عملکرد مرکزی، داروهای ادراری وتناسلی و هورمون های جنسی هستند.

در حال حاضر توانبخشی زیربنای مدیریت و بهبود کنترل وضعیت بدنی در بیماران مبتلا به  ام اس است. استراتژی های زیادی از جمله آموزش ادراکی، تمرین حرکتی و حسی، تمرین استقامتی، تمرین گام برداشتن ، تمرینات پیلاتس، لرزش تمام بدن، هیپوتراپی (درمان با کمک اسب)، تعادل براساس وزن بالاتنه، تای چی چوان، توانبخشی دهلیزی، آموزش راه رفتن به کمک ربات، واقعیت مجازی و بازی های سرگرم کننده ارائه شده است.