در حال حاضر، هیچ مدرکی مبنی بر اینکه بیماران مبتلا به ام اس بیشتر در معرض مشکلات بارداری یا زایمان مانند حاملگی خارج از رحم، مسمومیت بارداری (پره اکلامپسیا)، دیابت بارداری، زایمان طولانی مدت یا سقط جنین نسبت به زنان دیگرباشند و همچنین احتمال زایمان زودرس، وزن کم نوزاد هنگام تولد، ناهنجاری یا مرگ زودرس در نوزادان آنها  وجود ندارد. مشکلات باروری یا ناهنجاری های مادرزادی نیز در زنان مبتلا به ام اس غیر معمول است. در یک مطالعه مبتنی برثبت در مورد متولدین از مادران مبتلا به ام اس بین سالهای 1967 و 2002، وزن هنگام تولد کودکان تک قلو متولد شده از مادران مبتلا به ام اس به طور متوسط ​​123 گرم کمتر از نوزادان مادران سالم در گروه کنترل بوده است. بر اساس همین گزارش، مادران مبتلا به ام اس بیشتر از مادران سالم به زایمان توسط جراحی نیاز داشتند که این ممکن است به دلیل علائم مربوط به ام اس مانند ضعف عصبی عضلانی کف لگن واسپاستیسیتی علاوه بر خستگی و کوفتگی باشد.[  ۱  ]

بیهوشی اپیدورال در حین زایمان ازتباطی با افزایش خطر اثرات بعد از زایمان یا ناتوانی در زنان مبتلا به ام اس نداشته است. از سوی دیگر، نگرانی هایی در مورد بیحسی نخاعی مطرح شده است. احتما دارد که بی حسی نخاعی، توجیهی برای حمله های بعد از عمل باشد. مبنای تئوری نگرانی ها این است که داروهای بیهوشی موضعی ممکن است تأثیر سمی مستقیمی بر آسیب به غلاف میلین آکسون ها داشته باشد ، اما هیچ داده بالینی واقعی برای تائید این نگرانی ها وجود ندارد.[  ۱،۲  ]

با افزایش بروز ام اس در زنان و استفاده بیشتر از درمان های تعدیل کننده بیماری(DMT)، موضوعات پیرامون درمان های تعدیل کننده و بارداری و توجه به مدیریت بهینه، اغلب مورد بحث قرار می گیرد. توصیه های فعلی مبنی بر اجتناب از درمان های تعدیل کننده قبل از بارداری است که باعث می شود بیماران در معرض یک دوره نامشخص عدم دریافت درمان برای بیماری قرار بگیرند. با این حال ، با جمع آوری اطلاعات بیشتر در مورد اثرات درمان های تعدیل کننده بر نتیجه بارداری، سختگیریها نسبت به کنار گذاشتن درمان ها ی تعدیل کننده بیماری قبل از اقدام به بارداری، کمتر می شوند و در حال حاضر بسیاری از کارشناسان توصیه می کنند در زمانی که بیمار متوجه باردار شدن خود می شود، درمان های تعدیل کننده قطع گردد.[  ۱  ]

شیردهی برای روابط مادر و نوزاد مفید تلقی می شود و از بروز عفونت ها و آلرژی های نوزادان می کاهد. علاوه بر این ، در مطالعات بالینی، مادران مبتلا به ام اس که به نوزادان خود شیر می دادند، نسبت به زنانی که به نوزادان خود شیر نمی دادند، میزان عود کمتری داشته اند. این امر احتمالاً تأثیر مثبت شیردهی بر فعالیت ام اس را نشان نمی دهد بلکه به این معنی است که مادران مبتلا به بیماری فعال به جای شیردهی درمان های اصلاح کننده بیماری را انتخاب کرده اند.[  ۱،۳  ]